लक्ष्मणराव
श्रीपादराव सरदेसाय
17
मार्च 1904 दिसा फोंड्या सावय वेरें तांचो जल्म जालो.
मराठी
आनी कोंकणी भाशेंत लेखन करपी नामनेचे लेखक.
पुर्तुगेज
आनी फ्रँच भाशेंतलें साहित्य अणकारीत करून मराठींत हाडलां.
शिक्षणीक
मळार तांणी 20 वर्सां सेवा केल्या. म्हापश्यां ‘कुलॅजियु इन्दियानु’ नांवाची खाजगी
शाळा सुरू केली. पांच वर्सां उपरांत फोंड्यां तेन्नाचे ए. जे. द आल्मैद कुलेजींत
(आयचें आल्मेद हायस्कूल) ते गेले. 10 वर्सां तांणी थंय संचालक पदाचेर काम केलें.
मडगांवां ‘इन्श्तितूत
रेनेसां’ हें लिसेवाचें सात
वर्सांचें शिक्षण दिवपी खाजगी विद्यालय तांणी स्थापन केलें. तें तांणी पांच वर्सां
चलयलें.
गोंयच्या
मुक्ती लड्यांत तांचो मोटो वांटो आसा. गोंयच्या राष्ट्रीय काँग्रेसच्या संस्थापकां
मदले ते एक आसले. 1946 वर्सा सत्याग्रहांत भाग घेतिल्ले खातीर तांकां बंदखण
जाल्ली. 1949 वर्सा ते मुंबय गेले. थंय 10 वर्सां रावन तांणी गोंयच्या सुटके झुजा
खातीर वावर केलो. 1951 वर्सा ते दिल्ली गेले आनी आकाशवाणीच्या कोंकणी-पुर्तुगेज
विभागाचे मुखेली म्हूण तांणी 1963 वर्सा मेरेन काम केलें. 1963 वर्सा ते गोंयांत
परत आयलें. गोंय विलिनीकरणा आड तांणी मुखेलपणान काम केलें.
‘खबरी, कांय
वर्मांच्यो कांय कर्मांच्यो’ ह्या पुस्तका
खातीर तांकां 1982 वर्सा साहित्य अकादेमी पुरस्कार फावो जालो.
कोंकणींतले
नामनेचे लेखक डॉ. मनोहरराय सरदेसाय हांचे ते बापूय.
4 फेब्रुवारी 1986 दिसा तांकां मुंबय
मरण आयलें.
ग्रंथ
सुची
कोंकणी
समिक्षा
आनी मुलाखत
कथाशिल्प
(1977)
नवलिका
पापडां
कवळ्यो (1979)
साहस
कथा
रामग्याली
वागा भोंवडी (1979)
निबंद
खबरी, कांय वर्मांच्यो
कांय कर्मांच्यो (1980)
मराठी
कथा
संग्रह
कल्पवृक्षांच्या
छायेंत (1934)
सागराच्या
लाटा (1935)
वादळांतील
नौका (1936)
ढासळलेले
बुरूज (1940)
आनिताचें
दिव्य (1944)
संसारांतील
अमृत (1951)
मोहोर
(1952)
मधुचंद्र
(1952)
सुरेख
संगम (1954)
लक्ष्मण
– रेषा (1957)
सोनेरा
ऊन (1964)
निवारा
(1969)
बीजेची
कोर (1982)
पडसाद
(1985)
वेचक
लक्ष्मणराव (मरणोत्तर उडवाडा आयलो) (1986)
कादंबरी
मांडवी!
तूं आटलीस? (1947)
व्यक्तिचित्रां
गोव्याकडचीं
माणसें (1980)
अणकार
ब्राह्मण
(मूळ पुर्तुगेज – उश
ब्राहामानीश – फ्रान्सीश्कु
लुईश गॉमिश)
जगावेगळा
(मूळ फ्रँच – ल
एश्त्रांजेर – आल्बेर
काम्यू)
No comments:
Post a Comment